Blanche Marie Vallen, Jodensavanne, Blaka Watra an

Hallo lieve mensen,
Hoogste tijd voor een nieuwe update. Hoe gaat het met jullie? Als eerste, Robert en Laura nog gefeliciteerd met jullie verjaardagen en Maike alvast!. Harry, Rolanda Hester en Marlou Gefeliciteerd met jullie dochter en zusje Robbin. Bedankt voor de foto. Leuk op deze manier toch even mee te kunnen genieten.

Alweer 3,5 maanden in dit prachtige land. De tijd gaat ongelofelijk snel. ik moet erbij zeggen het dagelijks leven gaat in zo’n sneltreinvaart voorbij. Alle indrukken en belevenissen zijn best moeilijk te beschrijven. ik ga het een tijdje bijhouden om ook hiervan een goed beeld te kunnen geven.

Verder gaat alles goed hier! Het is algemeen bekend dat Suriname kamt met wateroverlast. In Paramaribo valt het allemaal wel mee. We houden het droog tot nu toe! Fijn dat ook Nederland zo gul is voor het rampgebied. De HEM heeft ook een bijdrage gedaan. We hebben voedsel en andere producten (OA schoonmaak en ontsmettingsmiddelen) naar de rampgebieden gestuurd. ( verder wil ik er wel even bijzeggen dat het er in de binnenlanden best hypocriet aan toe gaat. Bepaalde binnenland bewoners laten de hulp organisaties duur betalen voor het gebruik van hun boten om ze voedselpakketten te komen brengen.

De overstromingen zijn hier het onderwerp van de dag, de mensen zijn er erg mee bezig. Alles gaat wel op zijn Surinaams, kortom niemand heeft zekerheid en de coördinatie is ook niet echt soepel te noemen. Er word gesproken over de mogelijkheid dat de stuwdam de hoeveelheid water misschien niet aan kan, gezien de zware regenval. (we zijn inmiddels in de grote regentijd beland). Wanneer hij breekt komt ook Paramaribo onder water te staan. De afgelopen tijd wat ondergelopen straten hier en daar. Geen heftige overstromingen, maar regenval en achterstallig onderhoud van de waterafvoer. In het Zuiden van Suriname is het water al redelijk gezakt. Het oosten staat nog goed onder water. Ik zal ook nog wat foto’s plaatsen van het oosten. Plaatsen waar we in het paasweekeind nog zijn geweest zien er nu heel anders uit.

Ik begreep dat Balkenende ons Nederlanders in Suriname oplegt de binnenlanden niet meer in te gaan. Klopt dit?

Robert heeft me foto ruimte cadeau gegeven. Robert, bedankt hiervoor. Ik kan nu veel foto’s plaatsen. Er word aan gewerkt deze te sorteren en te verkleinen. Dus binnenkort valt er veel te bekijken.

Ook met de stage gaat het goed. Momenteel ben ik bezig een fotoshoot te plannen. We gaan de belangrijkste HEM producten opnieuw fotograferen. Voor zowel de website als reserve materiaal te creëren.

Wederom een aantal tripjes gemaakt. Naar Jodensavanne, Blaka Watra en Blanche Marie Vallen geweest. Joden savanne en Blacka Watra is alweer even geleden. Jodensavanne is een voormalige woonplaats van sefardische joden in Suriname, ongeveer 50 kilometer ten zuiden van Paramaribo. een eeuwenoude plaats. Onderaan heb ik een paar links geplaatst. Bij Blaka Watra kan je zwemmen in een kreekje met echt zwart water. We kwamen nog een bordje tegen: MENSTRUERENDE VROUWEN OP EIGEN RISICO. (vanwege de piranha’s)
Van Blanche Marie een uitgebreide beschrijving

Weekeind 12 Mei -------- Met een groep studenten naar Blanche Marie geweest. Een prachtige trip. Echt genieten in de jungle. Lilly onze huisbazin had het georganiseerd. Blanche Marie (watervallen)ligt in het westen van Suriname en buiten het rampgebied.
Vrijdagochtend om 6 uur vertrokken met een bus naar Nickerie. Nickerie is een rijstdistrict en heeft iets weg van de Polder. Het was ongeveer 4 uur rijden en overigens een erg mooie rit met een redelijk begaanbare weg (dat is altijd maar de vraag). Vanaf de kust voorbij Nickerie zijn we met 2 speedboten naar Apoera gegaan. ( we daalden de Nickerie rivier af naar beneden. Deze rivier is de grens tussen Suriname en Guyana. (voormalig Brits Guyana ten westen van Suriname) Onderweg nog gezwommen in de rivier en de Guyaanse zijde bezocht. Echt een mooi strandje met daarachter een rotshelling en een indianendorpje. mooie boottocht. ach en met zijn allen onder te kleine dekzeilen tijdens de stortregens tussendoor heeft ook zijn charmes.

Apoera is ook een Indianendorp en ooit was het de bedoeling dat Apoera de tweede stad van Suriname zou worden. In de omgeving is dan ook veel aan ontwikkelingshulp gedaan, alleen is alles nooit goed van de grond gekomen. Zo ligt er een spoorlijn die nooit gebruikt is. In Apoera hebben we in een questhouse overnacht. Eerst lekker gegeten, want Lilly kan erg goed koken!! Probleem was wel dat de bagageboot nog niet was aangekomen, doordat deze overbeladen was, maar gelukkig kwam deze drie uur later wel in zicht.

De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken richting de Blanche Marie. Met zijn 14en in een truck. De rest van de groep in een busje en jeeps. Hele grote fel blauwe vlinders gezien en uiteraard echt tropisch regenwoud. We hadden voor in de truck een opening gemaakt in het doek zodat we wat frisse lucht binnen kregen. (verder was alleen de achterkant open). Op de smalle jungle paden (soms vergelijkbaar met een smalle en lage tunnel) kreeg deze opening ook nadelen. er vloog van alles naar binnen. Takken, bladeren, beesten, insecten. Het was een kwestie van doorrijden om niet vast komen te zitten.
Eenmaal aangekomen in Blanche Marie: We logeerden in een groot questhouse aan de rivier. Je kon er zwemmen, wel aan een touw omdat je anders meegesleurd werd door de sterke stroming. Verder kon je tafeltennissen, biljarten etc. iedereen vermaakte zich dan ook prima. Later in de middag zijn we naar de moedervallen, de echte blanche marie gelopen. Echt schitterend. Een gigantische waterval met veel groen er om heen en een strakke blauwe lucht. Via een touw kon je een stuk naar beneden klimmen en dan voor de watervallen op de rotsen zitten / klimen. Zie foto’s
S’ avonds hebben we gebarbecued. De mannen van de organisatie hadden allemaal jachtgeweren mee. Er werd gejaagd, geschoten, maar niks gevangen. Zondag zijn we door de jungle wezen wandelen. Landoo ( gemixt ras creool indiaan) kon ons veel vertellen over de jungle en de beesten die er leven. van alles geleerd over het medicinaal gebruik van bepaalde bloemen en planten, tegengif en hoe je slangenbeten wegsnijd. Opnieuw brulapen gehoord. Jammer genoeg niet gezien. wel zagen we kleine aapjes door de boomtoppen slingeren. Ze zijn razend snel, en daardoor moeilijk te fotograferen.

Maandag de terugreisdag. Om een uur of tien zijn we vertrokken. Ditmaal meegereden in de jeep met Landoo. We reden voor de groep uit. Hierdoor de meeste kans beesten te zien. Als je vooraan rijdt moet je ook de weg vrij maken voor de rest. Hier en daar moesten wat bomen gekapt worden. We bleven de rest goed voor. Ik had Landoo gevraagd of ik een stuk mocht rijden. Dit mocht. Op voorwaarde door te rijden en de rest voor te blijven, we mochten niet door de anderen gezien worden omdat hij hiermee zijn baan riskeert. Het ging goed tot de weg zodanig gebarricadeerd was dat tijdens het kappen de andere auto’s ons achterop kwamen. Wel tof met zo’n jeep door de nauwe bospaden racen en de kunst onder de knie krijgen om niet vast komen te zitten (4 wheel drive scheelt ook al een hoop). De rest van de terugreis naar Apoera was dan ook ons doel de anderen te ontkomen omdat Mirjam ook nog een stuk wilde rijden. Het is ons gelukt. Niet voor lang, want we hadden de baas op onze nek, maar het was de moeite waard.

In Apoera gingen we weer in de boot, die voor acht personen geschikt was, maar wij werden er met 20 man ingestopt. De eerste helft was erg mooi met goed uitzicht, de 2e helft was dekzeiltjes en regenponcho’s delen. gezellig met zijn 3en onder een regen poncho genieten van stort regens. Wederom niet echt droog aangekomen. De bagageboot was opnieuw verdwenen (ook het eten dus). Na 3 uur kwam die in zicht. Wel kwam het oerinstinct naar boven en hebben een aantal op zeer creatieve wijze bouillon weten te trekken. Maargoed ook want onze bami bleek verzuurd.

Op de terugreis een niet hele grote, maar wel naar horen meest gevaarlijke slang gezien. Wanneer deze je bijt ben je binnen een half uur dood. Wanneer hij aan je linkerkant bijt gaat het nog sneller omdat je hart ook aan deze kant zit. We hadden al geleerd hoe we zo’n wond moesten afbinden en uit te snijden. Gelukkig hebben we het niet in de praktijk hoeven brengen. De indianen hebben een tegengif drankje. Echt weer genoten van het advies. Je moet in zo’n geval dus (hopen dat je een indiaan vind die dit bij zicht draagt) en maken dat je in het ziekenhuis komt, (die je de eerste uren waarschijnlijk niet zult zien) We moesten allemaal de ramen dicht houden, ter voorkoming dat hij de bus in zou springen.
Verder tijdens de busreis, belanden we in het donker (want het was al laat) tussen een kudde koeien. (hele mooie met grote horens). Het heeft best lang geduurd. Dan rijd je daar, de buschauffeur al toeterend, en de koeien springen alle kanten op behalve de goeie. Aan het eind troffen we een verontwaardigde man aan, die zijn koeien kwijt was. Verder deze reis kregen we nog pech. De remvloeistof lekte, waardoor de remmen niet goed werkten. Gelukkig kwam de chauffeur er op tijd achter en kon het gemaakt worden. Daar sta je dan op een weg met niks. In plaats van 20:00 uur ‘s avonds reden we om 2 uur ‘s nachts de stad pas in. Nog wat mensen thuis afzetten en vervolgens om 3 uur je bed in met de wetenschap om 7 uur weer op het werk te moeten zijn. Kortom brakke dag, maar wel weer een enorm tof weekend gehad. ik probeer veel foto’s toe te voegen.
Xuss Ilona

PS naast regen hebben we hier tussendoor ook nog heerlijk weer met veel zonneschijn.

Wilma en rest van de familie, groeten terug van Mirjam. Iris, of Mirjam leuke mannen ontmoet dat moet je haar zelf maar even vragen.

http://www.suriname.nu/201cult/joodsgem01.html
http://www.suriname.nu/201cult/joodsgem02.html